Memleketim benim;
yalanıyla dolanıyla halkım,
Doğu’sunda Batı’sında dağlarım,
Kuzeyinde Güneyinde bağlarım,
karış karış toprağım,
yapa yalnızlıklarım ,
“yalnız sensin” sevdalarım,
hücrelerim benim.

Benim memleketim;
börtü böceğiyle,
gonca gülleri, öten bülbülleriyle,
çiçeklerinin gülüşleriyle,
“sev beni”leri “sevdim seni”leriyle,
ansızın gitmeleriyle ,
gidip gidip gelmeleriyle,
duygularım benim.

Göğden yere avuç avuç ışıkları,
göğdeki yıldızları,
göldeki dalgaları,
eylemdeki insanları
kışladaki asker mektupları,
okul kapısındaki sevdalı bakışları;
memleketim memleketim,
benim memleketim.

Sarıp sarmaladığım sevdiğim,
üretip üretip üleştiğim,
çavdarım, buğdayım, alın terim,
toprağa düşen güneşim,
makinelerini ürettiğim,
emeğimin gücünü direttiğim,
memleketim memleketim,
memleketim benim.

01.09.2011 İstanbul