Bana Kalan Hüzün

Sensizliği, ağlayıp, gözlerime, gözlerime gömdüm.
Sessiz gözlerin aydınlığıma şimdi daha yakın…
Sıcak çöllerin kirini yıkıyor, yağmur.
Sesini duyuyorum senin, sessiz ve mağrur.
Suskunluğum sanki binlerce yıllık sürgün.
Saçlarında kokusu deli bir ormanın.
Sesini dinlediğim, yüzümü yüzüne sürdüğüm.
Sevilmek sana benziyor, sevmek bana kalan hüzün.

01.11.2001 İstanbul
19.06.2012 İstanbul

Bilinmeyen adlı kullanıcının avatarı

About Çetin Bayramoğlu

Şairim , insanım.
Bu yazı Sevda şiirleri içinde yayınlandı ve olarak etiketlendi. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Yorum bırakın