Yatıyorum toprak karanlığında

Bıraktım seni
Öylesine karanlıkda
Kulaklarında şiirlerim
Nefesim sende artık
Yüreğim yollarda
Sardı geceyi kalleş karanlık
İstanbul uzak , ben sensizim
Yollardayım ağustos akşamında.

3-5 gece nöbeti
Gözlerim senin gözlerin
Nöbetlerim gece sessizliği
Kurşun dolu geleceğim
Göz göz açılmış yaralarım
Kanayan hayallerim
Bir de senin gülüşlerin
İstanbul uzak, ben seninleyim
Kanıyorum hastane koğuşunda.

Unutmalısın beni
Karanlığımda yaşayacağım
Uykularda gezeceğim
Sensizlik zor bana
Yolculuğunda sarmasın seni
Bensiz geçen gözyaşı anların
Bırak ellerimi gideyim artık.
İstanbul uzak, ben her yerdeyim
Yatıyorum toprak karanlığında.

08.07.2009 İstanbul
16.10.2012 İstanbul

Bilinmeyen adlı kullanıcının avatarı

About Çetin Bayramoğlu

Şairim , insanım.
Bu yazı Politik şiirler, Sevda şiirleri, İstanbul şiirleri içinde yayınlandı ve olarak etiketlendi. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Yorum bırakın