Ben özümden ve bizden utandım.
İnsanlara zulmeden olacağıma
Ellerim dolu dünyanın karanlığıyla
Keşke zulmü yaşayan olsaydım.

Ay ışığında hasretim sevdaya
Sazlıktaki sazlar düşüncelerden daha dik
Daha zalim ,insansız ve insafsız dünya
Silahlar aşklardan daha gerçek

Kimse çıkmıyor gezintiye ay ışığında
Karanlık günün ortasında seslendim
Gözlerde ışık yok, bulutlu vicdanlar da
Barışı yaşatan,koruyan olsaydım keşke

Zaman, bizim eylemimizdir, aşkımızdır
Bulutlu günün ortasından sana seslendim.
Tanrısız bahçede ağlayıp sızlayacağıma
Yalnızlık vadisinde kendimden utandım

09.08.2014 İstanbul