Birdenbire…

054

Birdenbire oldu, birdenbire; gökyüzü yarıldı,
Sevgi yağmuru üzerimize döküldü ansızın
Bir ben vardım kürekte , bir de gülüşlerin

Yıllar geçti, hiçe dönüştü anılarımız birer birer
Geriye kalan yalnız ruhu, kızıl akşamların
Bir de kaya dibinde direnen minik kökler

İstanbul – 02.11.2015

About Çetin Bayramoğlu

Şairim , insanım.
Bu yazı Sevda şiirleri içinde yayınlandı ve olarak etiketlendi. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Yorum bırakın