Şehir ve Ben

Şehir uyuyordu
5.15 treni gara vardığında
Garın merdivenleri uyanıyordu.
Serseri martı , simit lokması gagada
Denizden koşup gelen rüzgarla
Avare avare dolaşıyordu, rıhtımda
Bir gözü geceden kalan balıkçıda.

Ben seni özlüyordum, hafta dolu dizgin
Sen aklımda, bu hafta gelecektin.

Gemi uyumuyordu
Dolanıp duruyordu, şehire inat.
Aç bilaç dolaşan gece yüzlü insanlarla
Kör edici sevdaya tutkun sevgililerle.
Sırtı pek, karnı toklara inat
Kucak açıyordu, uyur gezerlere
Yorgun argın nasırlı ellere.

Ben seni gözlüyordum, gül döktüğüm yollarına
Belki geldin, belki gelecektin.

Güneş doğuyordu
Ay dolanıp dururken yorgun gözlerle
Koltuk altı ders kitaplara
Yosun kokan balık pullu dalgalara
Baston izi süren yaşlı başlı insanlara
Gün yüzü müjdeliyordu
Emek yoğun ıslak yollara.

Ben seni bekliyordum, nöbet çıkışı gelecektin,
Kör karanlık geceden beri, sen yine gelmedin.

23.2.1983 İstanbul

About Çetin Bayramoğlu

Şairim , insanım.
Bu yazı Sevda şiirleri içinde yayınlandı ve olarak etiketlendi. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Yorum bırakın